Contra sola Scriptura: de onvermijdelijkheid van een ander fundament
In deze lezing speelt dr. Maarten Wisse ‘advocaat van de duivel’ en concentreert hij zich eenzijdig op de problemen die het sola Scriptura met zich meebrengt.
- Sola Scriptura: overtreding van het tweede gebod
- Geloofsgemeenschap is gedwongen eigen rol bij interpretatie tekst te ontkennen
Daarbij gaat het enerzijds om een theologisch probleem: het sola Scriptura bindt gelovigen aan een tekst die een status van onfeilbaarheid krijgt en daarmee een exclusieve representatie wordt van het goddelijke op aarde of van Gods wil. Dat betekent volgens Wisse een overtreding van het tweede gebod van de Decaloog.
Anderzijds gaat het om een hermeneutisch probleem: omdat de tekst een status van onfeilbaarheid heeft en de geloofsgemeenschap zich exclusief op de tekst beroept voor eigen identiteit, is ze daardoor gedwongen haar eigen rol bij de interpretatie van de tekst te ontkennen. Als die rol immers constitutief zou zijn, zou niet alleen de Schrift gezaghebbend zijn, maar ook de lezer medebepalend zijn voor de uitleg van de Bijbel. Echter, de aard van de christelijke Bijbel is zodanig dat de interne spanningen binnen die canon niet anders dan via een selectieproces kunnen worden opgelost. Dit roept een ideologisch gebruik van de Schrift op in de zin dat de eigen rol in dat selectieproces moet worden ontkend, maar tegelijkertijd actief moet worden gepraktiseerd om aan het Schriftprincipe praktisch handen en voeten te geven.
