En het zal geschieden te dien dage…’ De zogenaamde toekomstprofetie tussen verletterlijking en vergeestelijking
De hartelijke overtuiging van het ‘Sola Scriptura’ zet de vraag naar een adequate bijbelse hermeneutiek onder extra spanning. Terwijl enerzijds de zekering van een inbedding in kerkelijke (uitlegkundige) tradities aan betekenis inboet, blijken anderzijds in de praktijk van de exegese allerlei onuitgesproken tradities en concepties (in)direct een grote rol te spelen. Dit geldt niet het minst op het terrein van de eschatologische profetie van het Oude Testament. Een breed uitlegkundig spectrum biedt zich aan, met als uitersten de interpretatie van deze profetie als een soort futurologische journalistiek (verletterlijking) en de visie dat de oudtestamentische profetie vooral fungeert als typisch-heenwijzend naar de werkelijkheid die in de nieuwtestamentische bedeling aan het licht zou komen (vergeestelijking).
- Allerlei onuitgesproken tradities en concepties spelen (in)direct een grote rol in de exegese
- Van welke aard is de profetie, wat is ‘vervulling’, hoe is de taal van de profetie te verstaan?
De belijdenis van het ‘Sola Scriptura’ dringt tot het zoeken van goede bijbels-theologische coördinaten voor een interpretatief kader van de oudtestamentische profetie. Van welke aard is de profetie, wat is ‘vervulling’, hoe is de taal van de profetie te verstaan?
