Sola scriptura: Luther revisited
Het sola scriptura heeft in en door de Reformatie als een machtig theologisch instrument gewerkt in de context van die dagen, zodat het tot een principe van het (gereformeerd) protestantisme is geworden. Vandaag is dit principe echter niet meer vanzelfsprekend. Het is een vraag of de Schrift wel eenvoudig tegenover de traditie kan worden geplaatst en of er in de vorming van de Schrift niet zelf een proces is geweest van traditie.
De historische kritiek heeft geknabbeld aan het uitgangspunt dat we in de Schrift te maken hebben met goddelijke woorden. Het hermeneutische probleem vraagt naar de uitleg van de Schrift en stelt de vraag aan de orde of we kunnen spreken van een objectieve eenduidige waarheid in de Schrift. En dat alles vindt plaats in een cultuur waarin het denken van Immanuël Kant diepe sporen heeft getrokken, zodat het theologoumenon van de openbaring niet meer vanzelfsprekend is.
Dit alles vraagt om een herbezinning op het sola scriptura. In deze presentatie wil ik dat doen door een nieuwe oriëntatie op Luthers verstaan van de Schrift. Met een sensitiviteit voor de actuele problematiek loop ik een aantal teksten van Luther langs om in de evaluatie de balans op te maken of en hoe een ‘retrieval’ van Luthers Schriftverstaan ons vandaag kan helpen.
